Z katedry

U wielbiamy i szanujemy ludzi, którzy mają siłę by pokonywać przeszkody, nie ustępują z byle powodu, z wcześniej obranej drogi.W zawodzie nauczyciela taka cecha jak zamiłowanie do tego co się robi zaś jest bezcenne. Czym wyróżnia się nauczyciel rzemieślnik a czym mistrz? Ten pierwszy wykonuje swoje powinności poprawnie. Ten drugi zaś jest jak "ogień". Nie tylko siebie zagrzewa do działania, ale i innych swą siłą obdarza. Umacnia w ludziach przekonanie, że oto są warci tego co najlepsze, że dadzą radę osiągnąć cel. A co najważniejsze ów fascynat robi to nienachalnie, naturalnie, jakby od niechcenia. Rozpoznać go łatwo wśród wielu innych nauczycieli. "Ów" ogień nie pozwala mu zwolnić i zatrzymać się. Pomysł napędza pomysł. Co ważne nauczyciel - fascynat sprawia wrażenie człowieka, który się nie męczy. To też człowiek łamiący schematy, sztampę. Nie liczy na poklask, bo nagrodą dla niego jest uśmiech jego podopiecznych, i gdzieś tam rzucona ocena" to było świetne&

O d zawsze interesowały mnie działania dydaktyczne, w które uwikłane są wszystkie strony tego procesu. Intryguje mnie w tym procesie człowiek. Zastanawiam się nad jego postawami i wyborami. Dzisiaj jednak skupię się na nauczycielu i trapiącym go niepokoju. Ów niepokój dotyczy jego działań. Myślę, że przypisany jest tym osobom, które są twórcze, mają pasję, charyzmę i powołanie do zawodu. Tej grupie nauczycieli bliskie są rozterki biorące się z wątpliwości czy wolno im odstawać od bycia przeciętnym, zachowawczym, mało kreatywnym i szablonowym? Sądzę, że nie da się zabić prawdziwej pasji uczenia. Otoczenie może na chwilę zmusić takie osoby do wytłumienia dynamicznych działań, ale to będzie chwilowe. Pasja jest czymś naturalnym dla tej grupy, jest jak tlen. Niektórzy obawiają się, że ich działania dydaktyczne, odbiegające od codzienności mogą być żle postrzegane przez innych. Mogą, takie ich prawo, w ten sposób bronią siebie. Ale czy to wystarczający powód, by zrezygnować z tego co się